پلی الکترولیت آنیونی و کاتیونی

خواص و ویژگی های پلی الکترولیت ها :

پلی الکترولیت ها به پلیمرهایی اطلاق می شود که از طریق یک مکانیسم تولید یون، می توانند به یک مولکول پلیمری دارای بار الکتریکی در سرتاسر زنجیره شوند. بارهای الکتریکی ناشی از حضور گروه های عاملی قابل یونیزه شدن در طول زنجیره پلیمری هستند. از این رو پلی الکترولیت ها الکترلیت های پلیمری هستند ، که هم خواص الکترولیتی دارند و هم خواص پلیمری .

هنگامی که گروه های قابل یونیزه شدن جدا می شوند ، مولکول های پلیمر دارای بار مثبت و یا منفی می شوند ، نوع بار بستگی به گروه عاملی موجود دارد .

پلیمرهایی که دارای گروه های عاملی قابل یونیزه شدن با بار مثبت ( برآیند تمام بارها در نهایت مثبت باشد) هستند ، پلی الکترولیت کاتیونی خوانده می شوند و آنهایی که داری بار منفی باشند پلی الکترولیت آنیونی نامیده می شوند.

پلیمرهایی که بارهای مثبت و منفی آنها برابر باشد و مجموع آنها برابر صفر شود ، نانیونی خوانده می شوند .

این مواد همانند الکترولیت های معمولی بسته به نوع pH در آب تفکیک می گردند. بنابراین خواص آن ها بسیار مشابه با پلیمر ها و الکترولیت ها می باشد. ویسکوزیته ی این مواد به شدت به وزن مولکولی و غلظت پلیمر وابسته است و شکل ظاهری آن  پودری می باشد و از نام های دیگر آن می توان به پلی آکریل آمید،پلی الکترولیت کاتیونی و پلی الکترولیت آنیونی اشاره نمود.

کاربرد پلی الکترولیت ها در تصفیه آب و فاضلاب

آب آشامیدنی با تصفیه آب های طبیعی به منظور کاهش بی نظمی مولکول های آب، از بین بردن طعم و شفافیت شکل ظاهری تولید می شود. به طور کلی در این فرآیند از پلی الکترولیت تصفیه آب به منظور حذف باکتری ها، ویروس ها، جلبک ها، مواد معدنی حل شده، مواد آلی حل شده و مواد جامد معلق در آب استفاده می شود. همچنین در فرآیند هیدرولیز از پلی آکریل آمید آنیونی با درجه پائین در تصفیه آب استفاده می کنند. از آنجا که حضور سدیم در آب خام عمدتا به دلیل ذرات کلوئیدی است، انحلال و فیلتراسیون مورد نیاز است، از این رو از فلوکولانت های با وزن مولکولی کم استفاده می شود. از لحاظ تاریخی، منعقد کننده های معدنی بر پایه آلومینیوم، آهن و کلسیم برای تصفیه آب آشامیدنی استفاده می شوند که سولفات آلومینیوم در واقع یکی از پرکاربردترین آن هاست. عملکرد این ماده به گونه ای است که با تشکیل رسوبات هیدروکسید آلومینیوم باعث تخریب مواد معلق می شود. جدا از این واقعیت که منعقد کننده ها باید در مقادیر زیاد مورد استفاده قرار گیرند، منعقد کننده ها دارای pH محدودی هستند که تحت آن شرایط رسوبات هیدروکسید تشکیل می شود. با جایگزین کردن پلی الکترولیت ها به جای منعقد کننده های معدنی دربخش نهایی تصفیه، به طور قابل ملاحظه ای می توان تشکیل لجن را کاهش داد.